خدا گفت: زمین سردش است. چه کسی می تواند زمین را گرم کند؟
لیلی گفت: من.
خدا شعله ای به او داد. لیلی شعله را توی سینه اش گذاشت.
سینه اش آتش گرفت. خدا لبخند زد. لیلی هم.
خدا گفت: شعله را خرج کن. زمینم را به آتش بکش.
لیلی خودش را به آتش کشید. خدا سوختنش را تماشا می کرد.
لیلی گر می گرفت. خدا حظ می کرد.
لیلی می ترسید. می ترسید آتش اش تمام شود.
مجنون سر رسید. مجنون هیزم آتش لیلی شد.
آتش زبانه کشید. آتش ماند. زمین خدا گرم شد.
خدا گفت: اگر لیلی نبود، زمین من همیشه سردش بود.
مجنون هم بود که
سلام
ابن مطلبت خیلی قشنگ بود
خیلی...............
تو
خود خود تو
لیلی . . .
بودی که تکه گوشت درون قفسه ی سینه ام را بیرون کشیدی و آن را درون آتش نهادی و دوباره سرجایش گذاشتی . . .
حال از من می خواهی مثل بقیه باشم....؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!
به خدا نمی توانم . . .
تو خود خود تو بودی . . .
زیبا بود ممنون از حضورتون
زیبا بود